Өлең, жыр, ақындар

Өмір дәл бір сиырдайын сүт берген.

Тәтті дәмі әлі аузымнан кетпеген
Кімдер кімге антасын серт берген
Сөндірудің жолы барма,көргенде
Өз өзінен жүрек күйген өртенген
Қайғы жұтам көрген сайын суретін
Неге онымен бола алмаймын неге мен
Қазір менде жоқ бұрынғы әдетім
Сүйе салар бір қызды бір көргеннен
Бірақ сені әлі сүйіп келемін
Сені сүйем болсадағы сергелдең
Саған шатыр болам жаным әрдайым
Қорғап сені дауылменен нөсерден
Болам саған дәл мекені балапан
Шөл дегенде өз аузынан су берген
Өз өзімді сезінемін лайықсыз
Сен қызсыңғой кереметті көп көрген
Мыңды ұнатып 2 мыңын ұмытып
Сені сүю жолындағы өт керген
Біраз жағдай роман болды ол жолда
Аттап өтіп сақталған кектерден
Жарық шашып тұратының соншалық
Кеткендейсің күнді ұрлап көктен сен
Өмір деген ауыр сынақ баршаға
Өмір деген бізге ауыр жүк жүктелген
Көрдім жанды бұл Өмірдің сол жүгін
Көтере алмай,бұратылып бүктелген
Соққы келсе дайын болғын әрдайым
Келеді ол бір уақытта күтпеген
Өмір деген Өз уақытың келгенде
Болды осымен босат қане шық деген
Жоғалтып алмау үшін тізгінін
Өз өзіңді ұстау керек нық белден
Бұйырғанын көреді әрқайсысы
Өмір дәл бір сиырдайын сүт берген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз