Өлең, жыр, ақындар

Уа, өлеңім!

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 969
Таңдайыма дәмі келсе өлеңнің,
Жанарымның сәулелері төгер мұң.
Сезімімнің еліктерін үркітсем,
Мен өзімнен көрермін.

Ғарыштағы тылсым күйді аралап,
Пана болмай жұмақтағы сая бақ.
Түйсігіме тақалғанда бір әуен,
Күтіп алам аялап.
Уа, өлеңім,

Ажыратпа бақыттан,
Бабалардан бізге жеткен сарқыттан.
Қоңыр кеште пенделердің ішінде
Қалғып кетсем түйсігімнен тартып қал!

Өмір деген – бір махаббат, мың қайғы,
Көңілімнің тыныштығын ұрлайды.
Менің барлық қуанышты сәттерім,
Бір өлеңнің азабына тұрмайды!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрегім...

  • 0
  • 0

Аппақ екен, жарығым, жанымыз да,
Өлең екен таңдаған барымыз да.
Сүйіп тұрып мәпелеп жүрек гүлін,
Өсіріппіз аялап бағымызда.

Толық

Жүрек саған...

  • 0
  • 0

Көңіл қалай ұмытады...білмедім,
Түсіп еді отқа, суға, күйге мың..
Ұмытамын дегенімен жүректің
Ұмытуға дәрмені жоқ сүйгенін.

Толық

Аялап едім...

  • 0
  • 0

Жұбатшы гүлді сүйгені үшін кешіріп,
Қателесіпті, отыр ғой енді кеш ұғып.
Қиылған гүлдің сабағы қалды өзі жоқ,
Аялап едім өсіріп.

Толық

Қарап көріңіз