Өлең, жыр, ақындар

Жапырақпен қоса жылап...

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 838
Жапырақтың жанарынан жас тамды,
Нені сезді, неге жаны жасқанды?
Жарқыраған күн сәулесін сағынды-ау,
Пана тұтып келіп еді аспанды!..

Жасыл еді, жарқын еді реңі,
Үзілмеген үміті де гүл еді.
Суық ұрып, жел ұшырса қайтеді,
Тағдыр солай, солай өмір сүреді...

Үнсіз қарап тұрдым ұзақ қасында,
Көктем-өмір солады екен расында...
Жапырақпен қоса жылап аспан да,
Мұңын төкті жұрт көзінен жасырған...

Күн де батты... үміттерім көз ілді,
Көз алдымда боз жапырақ төзімді.
Аялайтын сәуле тілеп тәңірден,
Аяп тұрдым жапырақты, өзімді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аялап едім...

  • 0
  • 0

Жұбатшы гүлді сүйгені үшін кешіріп,
Қателесіпті, отыр ғой енді кеш ұғып.
Қиылған гүлдің сабағы қалды өзі жоқ,
Аялап едім өсіріп.

Толық

Сенсіз

  • 0
  • 0

Несін мені мазалайсың, құлын жыр,
Жүрегімде онсыз дағы мұңым жүр.
Сенсіз өткен есебі жоқ күндердің
Көтерісіп кетсең етті жүгін бір.

Толық

Жүрек саған...

  • 0
  • 0

Көңіл қалай ұмытады...білмедім,
Түсіп еді отқа, суға, күйге мың..
Ұмытамын дегенімен жүректің
Ұмытуға дәрмені жоқ сүйгенін.

Толық

Қарап көріңіз