Өлең, жыр, ақындар

Жапырақпен қоса жылап...

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 767
Жапырақтың жанарынан жас тамды,
Нені сезді, неге жаны жасқанды?
Жарқыраған күн сәулесін сағынды-ау,
Пана тұтып келіп еді аспанды!..

Жасыл еді, жарқын еді реңі,
Үзілмеген үміті де гүл еді.
Суық ұрып, жел ұшырса қайтеді,
Тағдыр солай, солай өмір сүреді...

Үнсіз қарап тұрдым ұзақ қасында,
Көктем-өмір солады екен расында...
Жапырақпен қоса жылап аспан да,
Мұңын төкті жұрт көзінен жасырған...

Күн де батты... үміттерім көз ілді,
Көз алдымда боз жапырақ төзімді.
Аялайтын сәуле тілеп тәңірден,
Аяп тұрдым жапырақты, өзімді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрек саған...

  • 0
  • 0

Көңіл қалай ұмытады...білмедім,
Түсіп еді отқа, суға, күйге мың..
Ұмытамын дегенімен жүректің
Ұмытуға дәрмені жоқ сүйгенін.

Толық

Ай - жалғыз, мен де...

  • 0
  • 0

Еріксіз қимай батты күн,
Түн келді үнсіз қарсы алдым.
Ұзатып салып жолдарды,
Шамдары жанды вокзалдың.

Толық

Уа, өлеңім!

  • 0
  • 0

Таңдайыма дәмі келсе өлеңнің,
Жанарымның сәулелері төгер мұң.
Сезімімнің еліктерін үркітсем,
Мен өзімнен көрермін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар