Өлең, жыр, ақындар

Жүрек саған...

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 897
Көңіл қалай ұмытады...білмедім,
Түсіп еді отқа, суға, күйге мың..
Ұмытамын дегенімен жүректің
Ұмытуға дәрмені жоқ сүйгенін.

Жаттың сөзі аямады, жылатты,
Ақ жаныңды күншілдерге сынатты.
Өзгерсе де бүкіл әлем құбылып,
Сен өзгермей соғып тұрсың, тұрақтым.

Мейлі дейсің мазаласын тылсым дем,
Сүйем дейсің үнсіз ғана дүрсілдеп.
Ұзақ түнге мен көз ілмей жатқанда,
Сен емес пе ең жалын ата күрсінген?..

Кешір мені, қинадым-ау мазалап,
Бәрін өзің көтересің азап-ақ.
Жанарымнан сырғып аққан жасын жыр,
Мұң кеудемді жатырсың ба тазалап?..

Бір көтеріп тағдырымның салмағын,
Қарсы алыппыз сағыныштың таңдарын.
Аялайын енді сені кел, күнім,
Сен де мені жеккөрмеші, ардағым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уа, өлеңім!

  • 0
  • 0

Таңдайыма дәмі келсе өлеңнің,
Жанарымның сәулелері төгер мұң.
Сезімімнің еліктерін үркітсем,
Мен өзімнен көрермін.

Толық

Қиын екен...

  • 0
  • 0

Көңілім-ау, қайтесің күдік теріп,
Қуаныш та жоғалды күліп келіп.
Аппақ әлем алдымнан қарсы алғанда,
Жақсылықтан, шіркін-ай, үмітті едік.

Толық

Жапырақпен қоса жылап...

  • 0
  • 0

Жапырақтың жанарынан жас тамды,
Нені сезді, неге жаны жасқанды?
Жарқыраған күн сәулесін сағынды-ау,
Пана тұтып келіп еді аспанды!..

Толық

Қарап көріңіз