Өлең, жыр, ақындар

Шешеміз – ағаш

  • 21.11.2020
  • 0
  • 0
  • 560
Бір тал жапырақ, жалғыз сояу,
Жоғалмайды бір бүршік –
Бір түйір тозаң,
Бір тамшы бояу.
Теседі бері
Айыр бұтағының
Ет қабатынан.
Тұқым қуалайды,
Айнымайды ата затынан.
Қара жердің қыртысы
Қақырап жыртылған.
Ескірме бір жұтым себезгі
Шөлдеп жұтылған.
Ағаштың қуыс өзегі,
Сырты қатып
Оянады бір шыбын
Сол қуыста бір қыс жатып.
Қыпшақ қойған атын –
Ағаштың қыпшағында туған
Әкесіз жетім –
Шешеміз – ағаш
Біз сол ағаштың баласымыз,
Ағаштың сүтін еметін.
Бір тал жапырақ ащы дәм
Жұмсақ таңдайдағы;
Сірі қабық сонан қалған
Әжімі ғой ағаштың – маңдайдағы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қара өлеңім

  • 0
  • 0

Ежелгі аңқау, момын қара өлеңім,
Томсарып тамыршыдай табар емін.
Ыстығым аса қалса жалбызға орап,
Тигізген тынысыма жылы демін.

Толық

Қызыл бояу

  • 0
  • 1

Табиғат бір суретші епті шебер,
Жер-топырақ бетіне нұрын төгер,
Күннің қызыл бояуы қандай жақсы,
Күн бір ерке сұлу сал бақыт берер.

Толық

Тас ілгек

  • 0
  • 0

Ақ тамақ сол қарғамның асыл жері,
Тезірек бейітім бол, жасыр мені!
Сол менің құлыптасым хат жазулы
Көк мәрмәр алтын балдақ тас ілгегі.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар