Өлең, жыр, ақындар

Көлдегi түнгi сурет

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 563
Жүрегiңдi сырға бөлеп, нұрға орап,
Айлы түнге тұрсақ егер бiр қарап,
Ақ айдынға көк аспанның өзiнен
Ақ сәулелер түсiп жатыр сырғанап.
Қанаттары сыңғыр-сыңғыр еткендей,
Бiр топ үйрек көлдi сипап өткендей.
Ақ сәулемен шағылысқан толқындар
Жарқ етедi маржан шашып кеткендей.
Сирақтарын бір шығарып, бір малып,
Жағадағы қамыстар тұр ырғалып.
Шабақтарды шырылдатып, секiртiп
Су астында бiр керемет жүр балық.
Апыр-ау, бұл толқын қуса толқынды,
Айлы түнде құлпыра ма көл түрлi.
Кеудеме де сан сурет толтырды...
Қас-қағымда күнбатыстан жел тұрды.
«Суреттердiң бәрi ендi күйрейдi»,
Деген ойлар бүйiрiмнен түйрейдi.
Толқын – қызды
Жел – жiгiтi қолтықтап,
Жартастардың арасына сүйрейдi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тағы аңсадым

  • 0
  • 0

Көктем келiп, аспанда бұлт өргенде,
Қарай қалдық қол созып нұрлы ертеңге.
Алғаш рет құмартып қырға шықтық,
Қыз-бозбала жиылып гүл тергенде.

Толық

Сияқты кейде анығым – елес

  • 0
  • 0

Сияқты кейде анығым – елес,
Көңілді күдік көсейді.
Тағдырым маған мамығын емес,
Тобылғы төсек төсейді.

Толық

Анау шыққан көп атты...

  • 0
  • 0

Анау шыққан көп атты
Калай карай беттедi?
Неге, неге оқ атты,
Неге қуып жетпедi?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар