Өлең, жыр, ақындар

Түнгі жол…

  • 04.12.2020
  • 0
  • 0
  • 805
Жар болшы, жалғыз Жасаған,
Мінгенім тарпаң-қашаған.
Қайрақ тастарға қамығып,
Қасаң тағасы босаған.

Ұлар ұшатын ұлы Шың,
Естілді демің, тынысың.
Санама үрей сілтейді,
Суырып бұлттар қылышын.

Қалқан жасадым қажырдан,
Əлсіреп кетпес əзір жан.
Жалғанның көзі жанып тұр,
Жапалақ ұшқан қожырдан.

Кемпіртас отыр жүреден,
Тау-тасты кезіп жүр өлең.
Меңіреу құздар мелшиіп,
Мүйізін Айға тіреген…

Адастырмашы, о Далам,
Жебеші Тəңір-тағалам!
Темірқазықтан түңіліп,
Жол сұрап келем Обадан.

Тізгінін тастап күреңнің,
Еркіне енді жібердім.
Тұманнан сүрлеу суырып,
Шатқалға тағы тірелдім.

Шыдамның шолақ шылбыры
ұстатпай, тағы сырғыды!..
Осындай азап –
Аспанға ұшырар мені бір күні…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұрмасай

  • 0
  • 0

Дәтіңді мойыл арбаса.
Өмір деп салдым өлеңді.
Өкінген сәтім – далбаса.
О, ғажапбері құлдилап,

Толық

Бәрін сезіп-білетін бұлт ішінен

  • 0
  • 0

Бәрін сезіп-білетін бұлт ішінен,
Сыр ұғамын тамшылар күлкісінен.
Содан кейін сімірем дүние-ай деп,
Қымыздықтың саумалын үрпісінен.

Толық

Найзатас

  • 0
  • 0

Бұлттарды дүлей жосылған,
Найзатас ұшы түйреген.
Айналдым әзиз басыңнан,
Құлжалар ғана билеген.

Толық

Қарап көріңіз