Өлең, жыр, ақындар

Жұлдыз

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 754
(А.С. Пушкиннен)

Қанатын жайса қара түн,
Жарқыраушы еді жұлдыздар.
Жадырап соған қалатын,
Қабағын түйген шың-құздар.
Түнекте таңды аңсап ең,
Ұшқын бір шашып жарқылдап,
Әділет, арға жар сап ең,
Алқырандай саңқылдап.
Сан ғасырдың жүрегін,
Шарпыды жырың һаманда.
Үмітің, арман, тілегің,
Жарасты біздің заманға.
Торласа бұлтқа көнбейтін,
Көгінде жаздың жайдары.
Күн сөнгенше сөнбейтін,
Сен де бір жұлдыз айдарлы.
Сыр тартып сол жұлдыздан,
Жас ойшыл отыр шарқ ұрған.
Өзіңдей ұлан туғызған,
Айналып ұлы халқыңнан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жазғы жаңбыр

  • 0
  • 0

Тілеп сусын тұрды шілде,
Шегірткесі шырылдап.
Түсінгендей сол бір тілге,
Шықты сұр бұлт қырындап.

Толық

Шымылдық

  • 0
  • 0

Мен де азамат – арқаланам,
Өз тағдырым – ел тағдырын.
Екшей білем, айта да алам
Асыл ойдың таңдағанын.

Толық

Тоқтап жүрек

  • 0
  • 0

Тоқтап жүрек, жұмылып көз,
Қашар қаны жанардың.
Болып ұмыт сәулелі кез,
Қараңғыда қалармын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар