Өлең, жыр, ақындар

Жұлдыз

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 991
(А.С. Пушкиннен)

Қанатын жайса қара түн,
Жарқыраушы еді жұлдыздар.
Жадырап соған қалатын,
Қабағын түйген шың-құздар.
Түнекте таңды аңсап ең,
Ұшқын бір шашып жарқылдап,
Әділет, арға жар сап ең,
Алқырандай саңқылдап.
Сан ғасырдың жүрегін,
Шарпыды жырың һаманда.
Үмітің, арман, тілегің,
Жарасты біздің заманға.
Торласа бұлтқа көнбейтін,
Көгінде жаздың жайдары.
Күн сөнгенше сөнбейтін,
Сен де бір жұлдыз айдарлы.
Сыр тартып сол жұлдыздан,
Жас ойшыл отыр шарқ ұрған.
Өзіңдей ұлан туғызған,
Айналып ұлы халқыңнан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұшан ой, ұшқыр қиял, албырт сезім

  • 0
  • 0

Ұшан ой, ұшқыр қиял, албырт сезім,
Шарықтап, шалқып келіп қонар жері –
Тұғыры махаббаттың – армен телі,
Өр жанды пендесімін соның өзім.

Толық

Сүйгенге базына мен бағыныш тең

  • 0
  • 0

Сүйгенге базына мен бағыныш тең,
Оралдым астанама сағынышпен.
Жастықтың осында өткен күнін жоқтап,
Сағыныш қайнарынан қанып ішкем.

Толық

Біреуге

  • 0
  • 0

Жүзіңде тұл қараулықтың күзі бар,
Күзіңде кіл жаяулықтың ізі бар.
Асығыңның алшысы жоқ, шігі бар,
Қасығыңның тамшысы жоқ, жігі бар.

Толық

Қарап көріңіз