Қанас көлі

Жазылар жыр түс көргенде бір шырын
Қалам қылсаң періштенің кірпігін.
Көкшіл шыңның көлеңкесі созылып,
Батырады көлге бөрі тұмсығын.
Ақ тұманның нұрдан жұқа етегі,
Ауаны да орап алып кетеді.
Жасыл шықты жапырақтан құлатпай,
Саусағымен самал сүртіп өтеді.
Өзен, анау, тастар қысып сайда алған,
Кіндік сынды кесу үшін байланған.
Көл ортасы шойын қазық – шоқпар тас,
Уақыт жүр мың толқынды айналған...
Жаңғырықтың саны жартас қайтарған,
Көк қынаның көбесінен байқалған...
Ақ сағымның аяулы алақанында,
Ақбоз үйлер жұмыртқадай шайқалған.
Жанған жалғыз нүктесіндей жанымның,
Қасиетті көлім,
Сені сағындым!
Босамасын жыр арқауы( тоқтайын)
Бұрымындай суда жүзген арудың...

---