Өлең, жыр, ақындар

Дүниенің мынау кеңдігін

  • 27.12.2020
  • 0
  • 0
  • 705
Дүниенің мынау кеңдігін,
Көрермін соңғы кешімде.
Ұйқыда жатыр өмірім,
Өлімді көріп түсінде...
Шалынып менің тіліме,
Жығылды шаттық, білемін.
Мағынасыздық жібіне,
Маржандарымды тіземін.
Далаң кең еді,
Далақтап
шаптың ғой
Іздер енді кім?
Іріңді ай – тілі салақтап,
Сүйеніп тауға өлді түн.
«Өмірге рас келдім» – деп,
Әлдене күттің, бірақта...
Безгегі ұстап безілдеп,
Селкілдеп жатыр сағат та.
Күнімді көріп өзімнің,
Жыбырлаймын ғой баяғы.
Өзегіне сөзімнің,
Түспесем құрт боп жарады...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қорқыт ата қобызы хақында аңыз

  • 0
  • 0

Биссімиллә, қалам ұшы қыбырлап,
Жетті бүгін ықылымнан мың ырғақ.
Ой-санама сан ғасырдың сырларын,
Сыр дәрия жеткізгендей сыбырлап.

Толық

Қанас көлі

  • 0
  • 0

Жазылар жыр түс көргенде бір шырын
Қалам қылсаң періштенің кірпігін.
Көкшіл шыңның көлеңкесі созылып,
Батырады көлге бөрі тұмсығын.

Толық

Ғаламда бұрын болмаған

  • 0
  • 0

Ғаламда бұрын болмаған, білемін, жаңа бояумын,
Көктемде көбелек қанаты өткенде желпіп ояндым.
Алаяр ай – көз,
Көк аспан көргенде осы көрікті,

Толық

Қарап көріңіз