Өлең, жыр, ақындар

Дүниенің мынау кеңдігін

  • 27.12.2020
  • 0
  • 0
  • 546
Дүниенің мынау кеңдігін,
Көрермін соңғы кешімде.
Ұйқыда жатыр өмірім,
Өлімді көріп түсінде...
Шалынып менің тіліме,
Жығылды шаттық, білемін.
Мағынасыздық жібіне,
Маржандарымды тіземін.
Далаң кең еді,
Далақтап
шаптың ғой
Іздер енді кім?
Іріңді ай – тілі салақтап,
Сүйеніп тауға өлді түн.
«Өмірге рас келдім» – деп,
Әлдене күттің, бірақта...
Безгегі ұстап безілдеп,
Селкілдеп жатыр сағат та.
Күнімді көріп өзімнің,
Жыбырлаймын ғой баяғы.
Өзегіне сөзімнің,
Түспесем құрт боп жарады...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айша бибі

  • 0
  • 0

Биссімиллә, алда дәптер ашылып,
Сөз бастайын бір Аллаға бас ұрып.
Көлеңке де көп жылады бұл кеште
Ақ қайыңның мойнына үнсіз асылып.

Толық

Таң шығын ғана ішуге

  • 0
  • 0

Таң шығын ғана ішуге
Жаралған сәуле, ырыс-құт...
Сыймайтын көрген түсіме
Алғашқы тұмса тұнықтық.

Толық

Алтайды, досым, көрмесең

  • 0
  • 0

Алтайды, досым, көрмесең, ештеңе онда көрмедің,
Үйрене салдым орманнан тоқуды ойдың өрмегін.
Кетесің күй боп тартылып ойыңа алмай өңгені,
Толқынында Ертістің ноталар ойнап өзді-өзі.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар