Өлең, жыр, ақындар

Сен жыладың – тірлікке ашынғаның

  • 13.02.2021
  • 0
  • 1
  • 598
Сен жыладың – тірлікке ашынғаның,
Ойран болған әуелде-ақ жасыл бағың.
Нәркестенген көзіңде мұң қаншама,
Тәлкектер де жетеді басыңда мың.
Тимеді ме бір мысқал себім менің?
Жүрегіңді қайғымен желімдедім.
Жұбатудың қажеті жоқ та шығар,
Сыртқа шықсын жаспенен көңілдегің.
Жыла, жыла!
«Қойшы» деп, өтінбедім,
Мен де жаным, ызғардың өтіндемін.
Бір-ақ күнде жат жанға сен айналсаң,
Бөгде болып кетуге бекінгемін.
Жыла, жыла!
Баса алмай солығыңды,
Қарғап-сіле қайырсыз долы күнді.
Жүргеннен соң жер басып, ілдәлдалап,
Күйдірмейді қорлықтың шоғы кімді?
Арманың да беймезгіл қырқылыпты,
Белгілі ғой өмірдің ырқы мықты.
...Аңдамадым көзімнің шарасына,
Лықсып келіп ыстық жас іркіліпті.



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Жапалақтап қар жауды – бұлыңғыр күн

  • 0
  • 1

Жапалақтап қар жауды – бұлыңғыр күн,
Бұлыңғыр күн, өкпекті жұлындырдың.
Шамам қайдан келеді, санам дімкәс,
Қалар ма екен таусылып, мұңым бір күн.

Толық

Нысана

  • 0
  • 1

Қызыққа толы сәнді өңір,
Сағына соны аңсадым.
Жайлауын іздеп сал-көңіл,
Есіме түсті бал шағым.

Толық

Боран. Ақ боран далада безеді тілін

  • 0
  • 0

Боран. Ақ боран далада безеді тілін,
Таппайды мынау ойпаңның өзегі тыным.
Ала қаншықша қыңсылап, тырмалайды есік,
Ойым да ұйтқыған дауылдай кезі еді, күнім.

Толық

Қарап көріңіз