Өлең, жыр, ақындар

Өмір — өлім

  • 09.04.2021
  • 0
  • 0
  • 908
Босаған құмсағат — ғұмырың,
Ақтық дем — түйір құм ең соңғы.
Мен үшін екеуі — бір ұғым
Өмір де, өлім де белсенді!

Құмсағат ортаяр біртіндеп,
Төменге алар да бағытын.
Жүргенмен қуана күлкің кеп,
Жап-жақсы өмір де — табытың!

Мезетте келмейді ажалың,
Сәт сайын, сәт сайын жерлейді.
Қалқиып қалғанша мазарың,
Өлімнің әлдиі тербейді!

Оның да бар күні, ай, жылы,
Тіпті, өлше минутпен өлімді.
Ажалың болмас тек қайғылы,
Ажал да кей кезде көңілді!

Көзіңді бір жола жұмғаннан,
Бір күнге жазғанмен көмуді.
Ажал да басталған туғаннан,
Туа сап бастаймыз өлуді!

30.06.16



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күз

  • 0
  • 0

Өз қанына малшынып, тағы да бір күн өлді,
Аспан төмен салбырап, бұлтқа айналған жын өрді.
Екілене үдеген есер жаңбыр сорғалап,
Топырақты жердегі есалаң қып жіберді.

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Қараша ауыл көңілдегі дертім ең,
Бала кезде құлағымнан шертіп ең.
Саған келдім, қам көңіл боп шерленіп,
Алып ұшқан жүрегімнің еркімен.

Толық

Идиллия

  • 0
  • 0

Шай ішсе жазылған әжімі,
Табиғат, апамдай бусанып.
Қарайған қыраттар, кәнігі,
Қараған атамдай күн салып.

Толық

Қарап көріңіз