Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 28.05.2021
  • 0
  • 0
  • 602
Құлын-тайдай тебісіп, тепкілесіп,
көңіл шіркін көлді ұрттап, кекті кешіп,
қызыл-жасыл дүние оттарына
көкпарына — дүрліккен — кетті ілесіп!
Ақталды ма үміті, ақталмады,
қайғылыға қарамай қақпандағы,
түк қалдырмай ұйтқыды жан-күйімен,
қарды үйірген борандай ақпандағы.
Тілегінің барлығы бекер ме еді,—
той-думан да биікке көтермеді,
жақсыға да бұрылмай, тапшыға да,
жалғыз барып жұлдызға жетем деді.
Кіріп-шықпай есіне ырым бары,
бата жасар жаққа да бұрылмады.
Айлаға да жоқ еді,
пайдаға да,—
қайда ғана, құдай-ау, ұрынбады!
Жол ұзарып жастықпен арадағы,
байлыққа да бұрылып қарамады.
Бақ-дәреже тұсына тоқтамастан,
топтан асқан дәмеде...
барады әлі.
Қарсы алдынан берсе де күзі қылаң,
тудырмапты ешкімге ізі күмән,—
Бәрі соның — өмірдің тәттілігі,
бәрі соның — тірліктің қызығынан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күні кеше

  • 0
  • 0

Күні кеше болдым да бір досқа тап,
амандасқым келіп еді төс тақап,
байқамады,—
байлықта ма зейіні,

Толық

Ойдан-қырдан жиналған

  • 0
  • 0

Ойдан-қырдан жиналған,
Ойһой, неткен көп құдай!
тіліме еріп,
иланған

Толық

Көзден мейір ақтарылып

  • 0
  • 0

Көзден мейір ақтарылып,
күй — тілден,
тартып бара жатты өзіне сыйқыр-дем,
күлкімді де,

Толық

Қарап көріңіз