Пушкин мен дала
- 0
- 0
Маңғаз Пушкин маң даланы аңсады,
Жайық бойы болып оның аңсары.
Мүмкін тістеп заманының иттері,
Жалықтырды ұзын-шұбақ дау - шары.
Беу, бал дәурен!
Сағынышымның бастауы болып тұрасың, ауыл, қашаннан.Бала кездегі бақытты дәурен, сипайтын самал шашымнан.
Сол бір шақтардан
Айрылдым қашан?
Біле алмай қалдым, біле алмай,
Тілекшің болып жетермін бір күн сығалай бермей тасаңнан.
Атам мен әжем кезек арқалап,
Қонақтап бірге жүретін
Бал дәуренім-ай, балдырған үнді, шаттана қамсыз күлетін.
Қандықтың құмын сапыра кешіп, жүгіруші ек-ау жалықпай
Беу, бал дәуренім-ай, өттің де кетің... дәл кеше ғана гүл едім.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Балауса сезім
- 0
- 0
Балауса сезім, айналып кеткен сағымға,
Жоғалтып ем ғой жеттім бе деген шағымда.
Көңілді құсым дүр етіп ұшып кетті де,
Көңілсіз құсым қонақтап қалды бағымда.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Пернегул
Ғажап -
Айкүн
Өте жақсы бірақ қиын
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі