Өлең, жыр, ақындар

Қамшы

  • 02.09.2021
  • 0
  • 0
  • 661
Зіл жинаған бойына, сес сіміріп,
ессізді де келеді ол естіні ұрып.
Сөз үйірсе қамшыдай ана аузымен
екпінінен соның-ақ өстім ығып.
Қамшы, дүре дегенді жойып халық,
дойыр, дырау қаруын қойыпты алып.
Табы өшсе де арқадан, кей кездері ,
кетеді әлі қамшы-сөз сойып салып.
Зіл жинаған бойына, сес сімірген
қамшы айыбын қазағым кешті мүлдем.
Қамшы үйіріп қатынды сабайтұғын
қондырмайды қоңсы енді ескіні іргем.
Жатады енді тып-тыныш сөре бойлап,
қызу қанды шақтарын, көнені ойлап.
Сауырынан сәуріктің сыйпаса мәз,
жүретін шақ кетті алыс төбеде ойнап.
Үйіретін қасқырға аңшы-мерген,
қап-қара боп нақ тұрған тамшы термен
қызыл күрең тобылғы қайда қазір,
қара қайыс қатырып қамшыны өрген.
Намыс буса кек қалған зорлағаннан,
«кеуделері толған күй, толған арман
бабаларым қолынан тастамаған
бес қарудың бірі енді ол қолда қалған.
Қамшы... қамшы өткеннен сыр ұқтырған,
кетті ойды кейінге бұрып тұлғаң.
Сені көрсем әкешім түседі еске
тор жорғаның үстінде күліп тұрған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенім мен сергелдең

  • 0
  • 0

Ит жеп қойды сәбиді, сенесіз бе?!
Ит жеп қойды адамның бір баласын.
Итке сенген ана ойсыз, өресіз бе
Әлде, тағдыр мазақтап тұр ма басын?!

Толық

Маңғыстауым — мақтаным

  • 0
  • 0

Ғасырлар теңізбен сырласқан,
аймағым сусыған құм басқан.
Күй толған кеудеңе күмбірлеп,
жаныңды жайлаған жыр-дастан.

Толық

Ару

  • 0
  • 0

Табынбаған атына оның ер тегін,
басталады содан ғажап ертегің.
Бабам қазақ қастерлеген қызды ерек,
Ару деген Ай мүсінді көркемін.

Толық

Қарап көріңіз