Қарашадағы өлең
- 0
- 0
Садағыңның оғын, – ақ шаштыға қаратпағын,
Күннің бағытын жылжытып,
Көлеңкелеп жауып көк аспанның жарығын,
Бірінші қарды бізге сыйлаған.
Сенің айтқан сөздеріңнің бәрін де, жылдар өте ұмыттым..
«Сенің айтқан сөздеріңнің бәрін де, жылдар өте ұмыттым:Сезімтал табиғаттың қуанышты күндерін,
Тамылжыған естеліктер мен
Махаббат қызық мол жылдары жайын да.
Сәби мінезді кең далада, сол бір күндерде,
Сенің рухың, көңіл-күйің ұшып биік төрде, –
Еш нәрсеге де, еш біріне де болмас еді зауқың:
Атақ-даңқ та, құрмет те,
Өз жасаған ісің де қуантпаған,
Күнделікті күйбелең тіршіліктен мезі болған.
Бәрі де жалғасса егер де,
Енді несі қалды?»
«Махаббат пен ақыл-ой!
Осының өзі аз ба еді?»
1815
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Сенің Эдемің
- 0
- 0
Ең бір ғажап сұлу жанның алдында,
Бар күш-қуатым таусылды.
Қанатты күнім сызданып мұңайды,
Есептеп сен әрбір сәтті, тұнжырап,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Медина
Керемет -
жанна
неге аяқталмаған екен -
Ханга арналган олен
Махамбет
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
- Антон Чехов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі