Өлең, жыр, ақындар

Түсіме ылғи енеді

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 583
От пен судың келемін арасында,
Ағажан, айтқаныма нанасың ба?
Көзімді ілсем болғаны Кеңсайдағы,
Жүремін аруақтар қаласында.
Сол жаққа біреу мені шақырғандай,
Мен көрмеген онда бір асыл бардай.
Жоқ нәрсені дәнігіп дәметемін,
Әлдекімнен алатын ақым бардай.
Жалғанның у-шу болған көшіне ермей,
Осы жандар деймін мен несіне өлген?
Жетімдері айтты деп жер бетінің,
Жетім күйді боздатам жетігеннен.
Көз жасымды ағызып орамалға,
Мұңымды айта бастаймын мен оларға.
Жетім қалған тілімді жеткізе алмай,
Жырымды оқып жылаймын молаларға.
Тілімді айтам жазықсыз жараланған,
Дінімді айтам қапыда қараң қалған.
Жалықтым,- деп саңырау, сараңдардан,
Жабықтым,- деп жалғанда жамандардан.
Тежей алмай өзімді ырыққа шын,
(Бұлай өмір сүргенің құрып қалсын!)
«Сұп-суық қайғыңды...» айт деп жалынамын,
Құшақтап ап Мұқаңның құлпытасын.
Осылай мен оларды оятамын,
Сипайды кеп біреудің алақаны.
Алақаны екен ол қай апаның,
Рухы шақырып жүр қай атаның?!
...Аралаймын атқанша ару ақ таң,
Түн маған қош айтады түнеріп тек.
Түсіме ылғи енеді аруақтар,
Ал, өңімде көргенім тірі өліктер...

2003 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлге түнеген күміс түн сәулесі зерлі…

  • 0
  • 0

Көлге түнеген күміс түн сәулесі зерлі…
Маңдайда мөлдір сағыныш, сағымы мөрлі.
Ай қауызынан арманың қауашақ жарып,
Сен қайда отыр екенсің, қара қыз меңді?

Толық

Табыт-шырақ

  • 0
  • 0

Қараңғы қабырға ішінен беймезгіл тұтанған шырақ.
Пенделер демінен тербелген алауы –
жаныңның нұрына шарпылар.
Сол күні сен жалғыз мәңгілік сапарға шыққансың ұзақ,

Толық

Сапар – ІІ

  • 0
  • 0

Мендегі бір сағыныш сарқылмаған, о, тәуба,
Айлы түнде ат мініп шықтым ұзақ сапарға.
Шашасына шаң жұқпас теңбілкөкті мініп ап,
Өзің жақты бетке алып келем жалғыз зымырап.

Толық

Қарап көріңіз