Үзім нан

Жүргенде де шинеліме қатып қан,
Аман қалғам,
Адал наннан татып дәм.
Соның ғана арқасы ғой деп білем,
Еншім болса бір аз ғана бақыттан.
Қалжырасам әзер-әзер құламай,
Нан ұстасам жанып көзім шырадай.
Бір ғажап күш тамырыма тарайды,
Ақтарылып таудан аққан тұмадай.
Зұлым жауды жеңерде атам жаныштап,
Ел қорғауға ант беріпті
Нан ұстап!
Содан кейін қанды қырған тыйылып,
Көшкен бұлттар біздің жақтан алыстап.
Дүниені сақтап тұрған нан ғана,
Десем егер,
Қоймассың сен таңдана!
Алшаң басып кең далада мен келем,
Алтын дәнді құйып алып қамбаға.
Күлім қағып күздің салқын самалы,
Еске салар ақ ниетті ананы.
Дәтің барып,
Баса алмайсың аяққа
Дән өсірген қасиетті даланы.
Бір түйір дән
Бүршік жарған қауызда,
Бұйырма сен
Бүлікқұмар жауызға.
Бүкіл дүние құшағыңда тұрғандай,
Үзім нанды салып қалсаң ауызға.

---