Өлең, жыр, ақындар

Адамға – адам...

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1235
Қара нанды жеп жүруші ек қақ бөліп,
Адамға адам бара жатыр жат болып.
Қарның ашса қараспайды қайрылып,
Жаяу қалсаң бере алмайды ат-көлік.
Жүрген жері айқай-ұйқай дау болып,
Адамға адам бара жатыр жау болып,
Тәрік қылып ибалығын, иманын,
Арын сатып, абыройын сауда ғып.
Бір-біріне қарамайды кешіріп,
Адамға адам бара жатыр өшігіп.
Бірте-бірте амалымыз таусылып,
Бірте-бірте үмітіміз кесіліп...
Бірін-бірі жеп қоярдай жек көріп,
Адамға адам бара жатыр кектеніп.
Келте жіптей келмей қойған күрмеуге
Тірлігіміз қалғаны ма шектеліп?!
Жүруші едім құшағымды досқа ашып,
Адамға адам бара жатыр қастасып.
Қосыла сап,
Ертеңіне айрылар
Бір-біріне жаны ашымай қос ғашық!
Тектен-текке бүліндік те, есірдік,
Ұрық бітті...
Құрып бітті өсімдік.
Адамға адам айуан боп барады.
Адамға – адам...
Адамға – адам... не сұмдық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүсіпбек

  • 0
  • 0

Қара халық құшағында ержеткен,
Қара сөздің ақ бесігін тербеткен.
Арпалысып,
һәм қарысып өтіпті,

Толық

Кеңейіп қара шаңырақ

  • 0
  • 0

Кеңейіп қара шаңырақ,
Сарыарқа сайран – сары бел.
Қозы мен қойдай жамырап,
Қосылып жатыр қалың ел.

Толық

Аспаннан да асқақ-ау

  • 0
  • 0

Аспаннан да асқақ-ау
Ақындардың арманы.
Қолдан қылыш тастамау –
Батырлардың арманы.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар