Көне Торғай келбеті
- 0
- 0
Көне Торғай –
Көн боп қатқан тулақтай.
Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,
«Азаттығың орнаған соң – болды!» – деп
Менің шашым – қара орман
Менің шашым – қара орман,Екі көзім – мөлдір көл.
Мұрным тау боп жаралған,
Аузым – зындан, тіс – қақпақ.
(Болмасаң да ұқсап бақ).
Қос құлағым солардың
Қатар қойған тыңшысы.
Кеуде деген аралдың
Жүрек болған сыншысы.
Екі қолым жасқайды,
Екі аяғым бастайды.
...Қара орманды бу алар,
Айдын көл де суалар.
Мұрын-тауды жел мүжір,
Екі қол да қымсынар,
Екі аяқ та сырқырар.
Бәріне де бұл жүрек –
Төзіп болған құдірет!
Ауыз деген зынданды
Айтшы сонда, кім ашар?!
Қайран, қызыл тіл ашар!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Жүректің бас ұрғандай әміріне
- 0
- 0
Жүректің бас ұрғандай әміріне,
Ғашықпын табынғандай тәңіріге.
Зуылдап бара жатыр өмір шіркін,
Тоқтамай дегеніңе «әне-міне».
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі