Өлең, жыр, ақындар

Менің шашым – қара орман

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 656
Менің шашым – қара орман,
Екі көзім – мөлдір көл.
Мұрным тау боп жаралған,
Аузым – зындан, тіс – қақпақ.
(Болмасаң да ұқсап бақ).
Қос құлағым солардың
Қатар қойған тыңшысы.
Кеуде деген аралдың
Жүрек болған сыншысы.
Екі қолым жасқайды,
Екі аяғым бастайды.
...Қара орманды бу алар,
Айдын көл де суалар.
Мұрын-тауды жел мүжір,
Екі қол да қымсынар,
Екі аяқ та сырқырар.
Бәріне де бұл жүрек –
Төзіп болған құдірет!
Ауыз деген зынданды
Айтшы сонда, кім ашар?!
Қайран, қызыл тіл ашар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен ақынмын!

  • 0
  • 0

Мен ақынмын!
Ей, досым, мен ақынмын!
Қауырсын бар астында қанатымның.
Тас төбеңде жұлдыздай жарқыраймын,

Толық

Әкені еске алу

  • 0
  • 0

Есіме түстің, жан көке,
Есіркеп, бәлкім, жүрмісің?!
Атырдым көзбен таңды ерте,
Кетпей-ақ қойды-ау бір мүсін.

Толық

Жетісай – жеті қазынам

  • 0
  • 0

Құштарлықтың күшімен
Келе жатқан бетіміз.
«Жетісайдың» ішінен
Шыға келсе жеті қыз.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар