Күндер-күндер өзендей барады ағып

Күндер-күндер өзендей барады ағып,
Сол күндерден қалғанмын жараланып.
Өкінішті жыр жаздым бүгін түнде,
Бір өкініш адамда болары анық.
Төбемде ақ шудалы көшеді бұлт,
Маған сыр айтатындай неше күліп.
Мен қарындас іздеймін бұлт ішінен,
Менен гөрі сол ғой деп көшелі үміт.
Өзегімді өртейтін мұң қашанда,
Қарындасым болмады сырласарға.
Сол үшін елірсем бе Еділ болып,
Болмаса Жайық болып жырласам ба?!.
Өмірден жүрек сондай мұң ұғынды,
Бұл өмір қайтсін бірақ қылығымды.
Жалғыз үміт болып та туылмадың,
Біз таласа сипайтын тұлымыңды.
Күйгелек көңіл сынды көрмей тыным,
Өтіп жатыр өлеңмен шерлей күнім.
Қарындасым жоқтығын айта берем,
Одан басқа еш сөзге келмей тілім.

---