Өлең, жыр, ақындар

Ымыртта

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 379
Даланың қымтай орап шырын гүлін,
Жазғы кеш түсіргенде шымылдығын,
Көлеңке күңгірттене қою тартып,
Дүние көз алдымда құбылды мың.
Жүзінен күндізгі рең сырғи қашқан,
Маужырап, ұйқы қысып, мүлгиді аспан.
Сапардан шаршап қайтқан жолаушыдай,
Ақырын түн келеді ілби басқан.
Ауаның ыстық демі сәл суынып,
Келеді қараңғылық қаусырылып.
Төңірек тұңғиыққа бата түсіп,
Көрінбей қарауытты, тау сырылып.
Шегіртке үнін созып әлдеқайдан,
Балқытар баяғы бір жанға жайлы ән.
Жанарың жасырынған әлдекімді
Үңіліп іздегендей бар маңайдан.
Тәтті еді шырыны мол бұл сәт қандай!
Ынтығар жүрек шөлдеп, сусап таңдай.
Самал жел құлағыңа сыбырлайды,
Еске сап өткеніңді мұң шаққандай.
Қоламта кеудеңдегі қоздағандай,
Тұрасың ойға батып, қозғала алмай,
Жер жаңа, аспан жаңа – дүние балғын,
Секілді еш нәрсе де тозбағандай.
Кенеттен қатты серпіп қанатыңды,
Қақ жарып самғардайсың қара түнді.
Бірақ та жете алмайсың ұшығына:
Дүние қашан, қалай жаратылды?..
Дүние – әрі көне, әрі жаңа,
Қарайсың беріге де, арыға да.
Бір ысып, бір суынған бұл сәтіңді
Өзіңнен өзге, сірә, жан ұға ма?!

1984



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кербесті

  • 0
  • 0

Кербесті, күпшек санды, күдері бел,
Құйғытсам, кекіліңді түреді жел.
Көп ешкім тұрпатыңа көз салмайды,
Тұлпардан үзгені ме күдерін ел?

Толық

Дәурен­-ай!

  • 0
  • 0

Самғаған аспанында сар даланың,
Сағындым бозторғайдың салған әнін, дәурен­ай!
Еркіңе бағынбас,
Асау арман­ай!

Толық

Қоштасу

  • 0
  • 0

Қош­есен бол, кіндік қаным тамған жер,
Кім болғаны сені ұмытса жалғанда ер?
Жүрегімді жібек жіптей кеміріп,
Өле­өлгенше қара күйе – арман жер.

Толық

Қарап көріңіз