Өлең, жыр, ақындар

Жүйрік ат мініп түсімде...

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 669
Жүйрік ат мініп түсімде,
Дүниені кезем сайрандап.
Өзге бір өмір ішінде,
Өзіме тұрам қайран қап.
Бәріне назар аударам,
Жарысып желмен жүремін.
Орманға барам, тау барам,
Бұлтқа да барып кіремін.
Уыстап жайдың отынан,
Күркіреп күндей күлемін.
Бір мезет көкте отырам,
Төсеніп бұлттың кілемін.
Ешкімнің менде ісі жоқ,
Қиялға батам әр қилы.
Ішінде бұлттың кісінеп,
Тұлпарым тұяқ тарпиды.
Жер менен көкті сапырып,
Теңіздей терең ой кешем.
Найзағай болып атылып,
Жартастарменен сөйлесем.
Нөсер боп жауам селдетіп,
Жапырақтың шөлін қандырып.
Шаршаған көлді тербетіп,
Ауаға тыныс алдырып.
Иелік етіп жер-көкке,
Бір өзім билік құрамын.
Бақыттың құсын көрмекке,
Шақырып жұртты тұрамын.
Талайсыз өзін сезінген
Көрмедім бірақ бір адам.
Көпсініп одан безінген,
Азсынып тағы сұраған.
Салса да сызат көңілге,
Жазықты қылмас уақытты.
Секілді бәрі өмірге
Келгені үшін бақытты.
Осылай кейде түсімде,
Дүниені кезіп сайрандап,
Өзге бір өмір ішінде,
Өзіме тұрам қайран қап...

1984



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Отызбен сырласу

  • 0
  • 0

Жаныма сыйлап от ізгі,
Алысым түсті жақындай.
Жырлай алам ба отызды
Арындап Тұман ақындай?!

Толық

О, тағдыр!

  • 0
  • 0

Жаратқанға не жазып ем мен бейбақ,
Қайда барсам, қара боран – шөлді аймақ,
Құландайын құлап едім кұдыққа,
Құрбақалар құлағымда салды ойнақ.

Толық

Өмір сәулесі

  • 0
  • 0

Біреу егіз өмірде, біреу сыңар,
Ана деген бәріне тілеуші бар.
Жалғыз болса шыдайды ол қашанғы –
Опырылып оп-оңай тіреу сынар.

Толық

Қарап көріңіз