Торығу

Көлімді дауыл шайқады,
Тағдырдың бүріп толғағы.
Кер заман көктей жайпады,
Үзіліп түсіп қолдағы
Үміттің алтын балдағы.
Аядай алдым мұнартты,
Айықпас түнек келді де.
Жеріме жат көз құмартты,
Желкеме қылыш төнді де,
Жеңіме жылан енді де.
Сайрауық тілім кесілді,
Аяқты кісен қапты да.
Надандар билеп есірді,
Тамағын ғана тапты да,
Тойынған иттей жатты да.
Ұйыған ортам іріді,
Ауыздан бірлік қашты да.
Іргесі елдің шіріді,
Аждаһа аран ашты да,
Албасты келіп басты да.
Іштегі жара қанады,
Көңілге қайғы толды да.
Қыранды торға қамады,
Тұғырға қарға қонды да,
Тірегім тұлдыр болды да.
Қағынан құлан жерінді,
Қағынған індет шықты да.
Жолбарыс жалтаң көрінді,
Өзінен зордан ықты да,
Өзекке барып бұқты да.
Тұғырдың түбі мұздады,
Мүйізді аяз қысты да.
Жүрегі көптің сыздады,
Қаймыға қарап сұстыға,
Көмейден жалын құсты да.
Оңымнан желім тұрмады,
Шаттықтың шоғын үрлеуге.
Асылдың тозды жұрнағы,
Қысқа жіп келмей күрмеуге,
Кемерге соғып құр кеуде.
Басымды оймен қаңғыртып,
Жүзімнің нұрын тайғыздым.
Түкпірін түннің жаңғыртып,
Кидім де кебін байғыздың,
Ішімді уға шайғыздым.

1987

---