Өлең, жыр, ақындар

Стихия

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 567
Таныдың ба?
Таныдың ғой, білемін!
Кеше ғана өрттен қалған Күл едім.
Гүл боп қайта түледім.
Енді өзіңді өртеу – менің тілегім.
Ынтығасың...
Жұпар жұтқың келеді!
Есіңде жоқ өртегенің, себебі!
Түсінбеп ем, – тұрған жерім қай алап?
Мезет сонда таң ба, әлде кеш пе еді?
Мөлдір-мөлдір көз жасымды
алақаныммен аялап,
Өртке сепкем...
Өшпеді!
Сыныққанат Жаныңды алып,
Желмен ұшып келдің бе?
Жалаңдаған жалынды
Алып
Санамаймын мен мүлде!
Күйкі әлемге қабағымды бір
Шытпай,
Күйдірейін,
Көзіңнен жас ыршытпай!
Күліп тұрып – өртен, егер, өр болсаң!
Біліп тұрып, түтін жұттым, тұншықпай...
Сол баяғы өлеңді оқы таң қылып,
Бірінші рет естігендей, паң күліп
Тұра берем,
Ту сыртыңнан
Сені шала жандырып!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түс

  • 0
  • 0

Қапалақтап құлап жатқан қар сынды,
Қауқарым да таусылды.
Сені көрдім түсімде,
От жанарың менікіндей жәудіреп,

Толық

Кімсің?

  • 0
  • 0

Сен өзі кімсің осы,
адамбысың?
Шарлайсың ба,
шынымен ғалам ішін?

Толық

Көктем

  • 0
  • 0

Қалай қалың,
Жүрсің бе аман, текті адам?
Осы сені іздегенде, кеудемде,
Жүрек емес, сыздауық бар деп қалам...

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар