Өлең, жыр, ақындар

Күмән

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 372
Сонда сен бір сөйлеп едің нан ұстап —
мен жазылдым. Ол күн кетті алыстап.
Наныңды ұстап Мысыр бардың, Шам бардың
саған емес, нанға сеніп мен қалдым.
Тайғанақтап, әй, кеттің-ау, әй, кеттің
сәуле құсап қырындағы әйнектің.
Сөйлейсің ғой, білем, қазір аптығып
сол баяғы жұртты жаманатты ғып.
Көзің — лай суындай боп өткелдің,
білем, тағы сендіремін деп келдің.
Хауа-ана бол, періште бол сен мейлің —
нанды алдаған кісіге мен сенбеймін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ел-жұрт

  • 0
  • 0

Жел екпінін маған берсе табиғат,
маған берсе судың күшін табиғат,
жаңғырығын берсе жақпар-таулардың,
даладай ғып кеңдік берсе табиғат;

Толық

Шал – Қобылан

  • 0
  • 0

Көктем. Аула. Боразда.
Топырақтың түріліпті еріні –
Күрек салған бораздаға ол аз ба.
Шал қолында темір күрек кәдімгі,

Толық

Мінезім жеңілдеу ғой кейде менің...

  • 0
  • 0

Мінезім жеңілдеу ғой кейде менің.
Күлгенім, күрсінгенім, сөйлегенім –
Бәрі де көрінген-ді саған жұмбақ,
Екеуміз таныс болған сонау жылда-ақ.

Толық

Қарап көріңіз