Тентек

Ал, сансыра, сары бұта,
Сары желмен сал ырғаң!
Көңілім, саған "сап!" деп ем —
садаға кет сабырдан.
Арық, Кәрі Пегасың
әлі аңсайды бәйгені —
бәйге аңсайсың сен әлі
ырсаң қағып қабырғаң.
Сенде де сол ниет бар, —
Күрек-тісің қайда әлгі?
Қызыл иекпен қырқысып
кімге ашпақсың майданды?!
Бір тісіңді жойған-ды
бәсекенің тепкісі,
ал, бір тісің күштінің
бір сөзімен кетті ұшып.
Бір тісіңді бердің сен
арзан-ыржаң күлкі үшін,
бір тісіңді бердің сен
түйсігі бар жұрт үшін.
Үркіп шығып аузыңнан
бетке атылды бір тісің,
ерке әйелдің ернінде
кетті ақырғы бір тісің,
Қисаймаған қазығың жоқ —
көшкен елдің жұртысың.
Жайлы жансың сен енді!
О, жарады, жарады:
ебі келсе — емінер
ерін мен тіл бар әлі —
жыртып емес, жамап күн
көрер өлі жайың бар,
қырқып емес, жалап күн
көрер әлі жайың бар.
Бастық деген "айың" бар —
бала деген "уайым" бар,
қызыл-иек жыр жаз да
қыр басына дайындал.
Шоқ-шоқ дейсің, сенің де
жаның күйген шақтарда.
"Сап-сап" дейсің көңілге...
санасызда "сап!" бар ма!

---