Өлең, жыр, ақындар

«Гәкку» – Күләш

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 714
Ән – өмір, сенсіз, тегі бүр ашпас ем,
Есіме «Гәкку» түсер Күләш десем.
Күләшсіз аққу әні жайып қанат,
Көгілдір көкжиекке ұласпас ең…
Дауысың мөлдір, нәзік, ерке, әдемі,
Тамсанып қолын соққан дархан елі.
Ән – өмір, сенсіз сірә сұры қашып,
Тірлігім тым қараңғы тартар еді.
«Гәккудей» өзге шулы дыбыс кеміп,
Бір әсем бара жатыр жыр ішке еніп.
Сезімнің хрустальдай табағына,
Сылдырлар жатқандай бір күміс төгіп…
Көңілің қалай шалқып тасымасын,
Іздеген кездескендей досыңа шын.
Қалқыған жан дүниеңді оятқандай,
«Гәккуге» аққу болып қосыласың.
Арман – құс қос қанатын талмай қағып,
Дүние кеткендей бір әнге айналып.
Ләззаттан арыла алмай отырасың,
Тербеліп, тебіреніп, таңдай қағып…
Кеудеңе шым-шымдап бір жылу дарып,
Жайқалар жас арманың гүлін жарып.
Достасып барлығымен бір-ақ сәтте,
Өмірің кетер әнмен сұлуланып.
Мас болам өзгеге емес, әнге байып,
Толқынын үннің ыстық қанға жайып.
Таранған айдындағы Аққу – Күләш,
Келген бір құбылыстай таңғажайып.
Танимын Күләш даусын бұл кім демей,
Сезімім шыдар қайтіп бүлкілдемей.
Ән болып, арман болып жүзіп өткен
Өмірден жалын жүрек, бұлбұл көмей.
Ән – өмір, сенсіз тұрмас бақ гүлденіп,
Ән – айдын, сыланатын аққу қонып.
Еліне кербез Күләш, ерке Күләш,
Елестер «Жібек» болып, «Гәкку» болып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бәйтерек

  • 0
  • 0

Берді оған күн де, жер де, ай қорек,
Өсті дара кең далада бәйтерек.
Табиғаттың қысқы дүлей дауылын,
Күздің желін, жаздың нөсер жауынын.

Толық

Адаммын екі аяқты, періште емен

  • 0
  • 0

Адаммын екі аяқты, періште емен,
Кезім көп келісіп те, келіспеген.
Асырып айла-күшті қадам сайын,
Жүргем жоқ ие болып жеңіске мен.

Толық

Қиялымнан тартқандай көкпар ағын

  • 0
  • 0

Қиялымнан тартқандай көкпар ағын,
Ақтарамын, таулардың көк парағын.
Сағымданған дарияның құшағына,
Шомылғым кеп, үздігіп көп қарадым.

Толық

Қарап көріңіз