Бала жаны

Нәзік болады бала жаны,
Еш нәрсені ол ойламайды.
Ол үшін бәрі қызық,
Батқан күн, қуанышпен атқан таңы.

Баланы айырма балалықтан,
Ойыннан айтшы кім жалыққан.
Әрбір ісі жасалады шалалықпен,
Қарағың сен түсіністікпен.

Баланы алма қыспаққа,
Баладан адал жан бар ма?
Сенеді ол бәріне әрине,
Өз әлемі ертегідей болғанға.

Бала деген періште,
Арамдықты білмейді,
Бауырыңа сен бассаң да,
Қуаныштан күлмейді.

Неге? Неге?Неге?
Деген сұрақ туындайды көпке.
Қорқыныш, қысым, үрей,
Өседі бала теріс,дүлей.
Шындықты айтты деп сөкпе,
Көргенім көп бұл өмірде.

Баланың жанына бол жақын,
Еркелесін, ойнасын.
Өсіп ертең кетсе де,
Еске алады жақсысын.

Түспесін көңіліне қаяу,
Болмасын түні ұйқысыз ояу.
Ертең –ақ ержетіп өсер,
Әкем мені жақсы көруші еді деп,
Еске алғанда балаң сені толғансын,
Ұрпағың ол сан ғасырлық іздерің,
Ата-баба әруағы оны қолдасын.

---