Уәде берем, Қасым аға

Өнерінің биік шыңын бағындарған,
Жазбай қалса өлеңдерін сағындырған.
Қасым аға жырларына сәл үңілсем
Байқатады әрбір сөзі бір алып мән.
Ғашықпын, небір шіркін өлеңіне,
Күмәнім бар Қасымдай жан келеріне.
Әр сөзіне мен-дағы ғашық екем
Ғашық екем Лениншілдер өреніне.
«Құпия қыз», «Біздің дастан», «Қоштасу»,
Соңғы жыры екі өмірмен достасу.
Өзі өшіп кетсе-дағы ей, пенде
Өлеңіне ешқашан да шашпа су.
Өлсе өлер, ақынның хаты өлмес,
Біліп тұрмын, арамызға қайта келмес.
Дей тұрғанмен қадірін біліп жүрсек
Қолыменен жазып кеткен заты өлмес.
Уақыт шіркін адамды күткізер ме,
Барлық жанды дегеніне жеткізер ме.
Небәрі қырық үш жыл өмір көрген
Қасымды да алып кетті құтты жерге.
Жүректесің, Қасым ақын өлмейсің,
Біз тұрғанда белгісіз боп жүрмейсің.
Уәде берем, уәде берем ешқашан
Есіміңнің тапталғанын көрмейсің.

---