Өлең, жыр, ақындар

Ақ пен қара

  • 31.12.2021
  • 0
  • 0
  • 1131
Ақ парақтан оқыдым қара жазу анық шын.
Ақ-қарасын өмірдің бір кісідей таныппын.
Ал, дегенмен, тірлікте – ұнатсам да бар түсті
Ақ пен қара бояудың күмілжіген қоспасы -
сұрқай түспен мен осы кете алмадым достасып,
кете алмадым және де біржолата қоштасып.
Экранға ақ түсті қара әріп тергенім,
Ақ қағазға ой тізу болып алды ермегім.
Жазу, жазу, көп жазу қиын емес ол да аса.
Қиын емес: ойлардың серкесі жоқ көп қойдай
шашырайтыны болмаса.
Ақ қағазда жоқ кінә, әріп шіркін момақан.
Мен де жуас қазақпын түпкі тегім боз ата,
Ал, қызықпын кейде мен: Мазамды алса ой дауыл,
сөз боранын боратам!!
Бояу жәйлі қозғалса ой, болмағаны бекерге
Бояуда емес әңгіме, қоспасында екен де.
Ал, қызықпыз кейде біз:
Адалдықты айтсақ та ақты көзге ілмейміз.
Бадырайған қараның қаралығын білмейміз.
Аққа қара тамызып, жуасытып тазаны,
Тиесілі қараға тең бөлеміз жазаны.
«А» деп аузын ашса Ақ көмекейі көрінген.
Екінші әріп – «қ» келіп, Қара жаққа бөлінген.
Затта қалмай тұтастық, түс айқындық таппаған,
Аққа күйе қалмады, біле тұра жақпаған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қызыл шағыл

  • 0
  • 0

Бәрі есімде, қырда асыр сап өскенім,
Бақытты шақ, бал дәуренді кешкенім.
Еңкейсем де, әлдеқашан әже боп
Балалығым жадымнан бір өшпеді.

Толық

Жыландыға барғанда...

  • 0
  • 0

Қыз ерітер жүректен мұзды деуші еді,
Жылатуға болмайды қызды деуші еді,
Сағынышпен келгенде қыз төркінге
Сыбағасы сақтаулы тұрды деуші еді.

Толық

Қос шынарым

  • 0
  • 0

Қос шынарым – екеуіңсің,
Қос құшағым – апа, сіңлі.
Сағынармын тілдеспесем,
Көрмегендей Ай мен Күнді.

Толық

Қарап көріңіз