Өлең, жыр, ақындар

Моншақ һәм Моно Лиза

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 582
Рахымжан Отарбаевқа

Құстары үркек қанатын сілкіп,
Түстікке түнде түзеген бойын.
Тұратын қырда тұманын бүркіп,
Қараша шерлі ай – бұл менің айым.
Жетті маған да өмір мизамы,
Моншақтап жасы қалды-ау, Моншақ қыз...
Көрмеймін мұңды Моно Лизаны,
Жақынбыз тағы сондай алшақпыз.
Геркулес сынды батыстың ері,
Жалғыз түп жусан молаңа қоям.
Иілмес басы, бүгілмес белі,
Мен де бір асқақ далалық Ноян.
Сүйсем де сонша кешіре алмайтын,
Ла Скала!
Сол қартың ар ма?
Ғасырлық жаңбыр өшіре алмайтын,
Өкпем бар Римдік суретші шалда.
Тырналар!
О, мұңлық құстар,
Қайтесің бекер өткенді жоқтап.
Жап-жасыл жүрек көктемге құштар,
Кешер ме мені күз жауған соқпақ.
Басымнан солай бір дауыл өткен,
Шақырып ақшам,
Алматы шамы.
Сол үшін мен де Каспийден кеткем,
Тамшылап ағып арымның қаны.
Жетті ме саған өмір мизамы,
Моншақ жасыңды төкпе, Моншақ қыз.
Күлдіріп ертіп Моно Лизаны,
Кешіресің бе, саған барсақ біз?..
...Құстары үркек қанатын сілкіп,
Түстікке шулап көшерде мамыр.
Тұратын қырда тұманын бүркіп,
Қараша айын есірке, Тәңір!!!

10. 11. 2010 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнмен сырласу

  • 0
  • 0

Түн келді,
Тереземді тұмшалады,
Аулақта, алыс тұр бір таң әлі.
Таңдайымды қаңсытқан тәтті жырдың,

Толық

Жоғалған пырақ туралы жыр

  • 0
  • 0

Тәубесіз замандар түсірген әр ізге,
Ұлтымның ұятын ұмытпай бәдіздеп...
Үздіккен үміттер,
Алқынған армандар –

Толық

Шаһар. Үнсіздік

  • 0
  • 0

Қалаға жауды қар,
Қамкөңіл бақтарға,
Сүреңсіз қыркүйек ұқсайды ақпанға.
Тәні мұз гүлзардың жүрегін тілгілеп,

Толық

Қарап көріңіз