Өлең, жыр, ақындар

Моншақ һәм Моно Лиза

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 456
Рахымжан Отарбаевқа

Құстары үркек қанатын сілкіп,
Түстікке түнде түзеген бойын.
Тұратын қырда тұманын бүркіп,
Қараша шерлі ай – бұл менің айым.
Жетті маған да өмір мизамы,
Моншақтап жасы қалды-ау, Моншақ қыз...
Көрмеймін мұңды Моно Лизаны,
Жақынбыз тағы сондай алшақпыз.
Геркулес сынды батыстың ері,
Жалғыз түп жусан молаңа қоям.
Иілмес басы, бүгілмес белі,
Мен де бір асқақ далалық Ноян.
Сүйсем де сонша кешіре алмайтын,
Ла Скала!
Сол қартың ар ма?
Ғасырлық жаңбыр өшіре алмайтын,
Өкпем бар Римдік суретші шалда.
Тырналар!
О, мұңлық құстар,
Қайтесің бекер өткенді жоқтап.
Жап-жасыл жүрек көктемге құштар,
Кешер ме мені күз жауған соқпақ.
Басымнан солай бір дауыл өткен,
Шақырып ақшам,
Алматы шамы.
Сол үшін мен де Каспийден кеткем,
Тамшылап ағып арымның қаны.
Жетті ме саған өмір мизамы,
Моншақ жасыңды төкпе, Моншақ қыз.
Күлдіріп ертіп Моно Лизаны,
Кешіресің бе, саған барсақ біз?..
...Құстары үркек қанатын сілкіп,
Түстікке шулап көшерде мамыр.
Тұратын қырда тұманын бүркіп,
Қараша айын есірке, Тәңір!!!

10. 11. 2010 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қараша айы келгенде

  • 0
  • 0

Баһадүрлер сияқты майданда сап түзеген,
Иіліп тұр сені еске ап,
Мың самырсын, жүз емен.
Дала мұңды болғанмен, қала таңы қарбалас,

Толық

Хат ІІ

  • 0
  • 0

Күз тұнжырап тұр ма тағы,
Тұнжыр-тұнжыр қыраттарда,
Түн жамылып жүр ме елесім
Ай осқырған бұлақтарда.

Толық

Топырақ

  • 0
  • 0

Жесірлер жасынан көктеген,
Дәуірлер ғазалы бір соқпай өтпеген.
Мен сені еске алам жаралы тораңғы,
Бауырыма басамын топырақ анамды,

Толық

Қарап көріңіз