Өлең, жыр, ақындар

Батқан ай. Байғыз жыры

  • 18.01.2022
  • 0
  • 0
  • 586
Алқымнан алып мүлде арқан қайғы,
Қайғының уын ішем қалқам жайлы.
Қара түнде қанатын алыс сермеп,
Саздыбұлақ бойынан ән саулайды.
Аруақтар елесі хандық құрған,
Қарымын қатал уақыт қарлықтырған.
Жалғыз қостың жыртығын іздеп тауып,
Сәби даусы келеді барлық қырдан.
Мекен ең қысы үрейлі,
Жазы жетім,
Кеш мені!
Баба бұлақ – хазіретім.
Еркімен асыр салған елік қызды,
Алып ем абайсызда жазым етіп...
Ауасын жұтпағалы сол аспанның,
Ақиқат ауылынан аласталдым.
Жалаңаяқ ел кезген диуанадай,
Сенделіп селеу-селеу бел асқанмын.
Осы – деп аз күн сауық құрған жерім,
Осы – деп саздан шыбық жұлған жерім.
Ай бетінен іздейді өз елесін,
Айдың боз ғазалынан туған Бөрі...
Түстікке ұшқан опалы құстардай біз,
(Мекенге ұшып қайтуға күш салмаймыз!).
...Сұңқылдап кеп сіңеді жүрегіме,
Соқыр түн саусағынан ұшқан Байғыз.
Көкжылым сәулелердің өрісінде,
Барған кезім есте жоқ көрісуге.
...Батқан Ай түн астында мені бағып,
Күтеді шырақ жағып көр ішінде!

27. 04. 2010 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құмдағы шайыр моласына қашалған жыр

  • 0
  • 0

Күн астында арқандаулы есектей,
Көмпіс ғасыр мүжілуде судағы мұз кесектей.
Сайф Сарай жырындағы сол дана түн, қара түн,
Тамұқтың ең түбіндегі шоққа малып қанатын.

Толық

Қайраңдағы ғазалдар

  • 0
  • 0

Қуат алып тарам-тарам бұлақтан,
Ұлы құмның төсін сызып Ніл аққан.
Сарыала жел сыбызғысын сыңсытып,
Аспан жерді,

Толық

Қанаты күйген Самрұқ құс туралы жыр

  • 0
  • 0

Сонау-у-у шаңдақ ғасырлардың бірінде,
Қарт Алтайдың қарлы шыңы түбінде.
Бір Айдаһар мекендепті күн бетін,
Таң қызарса жатады екен інінде.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер