Елден келген ескі дос

— Ауылда жоқ екен деп кітапхана
Жұтап қала қоймаспыз, жұтап қала! —
Деген дөкей ойынша бар болғаны
Сынса сынар діңінен бұтақ қана...
Кітапхана елді ауыл ұғымында,
Тасылмайды тағылымның жүгі мұнда.
Айтыңдаршы, мен соған пысқырмайтын
От-суы мол жабайы бұғымын ба?..
Елден келген ecкi дос алғаш сырды
Бұлай бастап, жабырқау жалғастырды.
Жазсам соны бәлкім сол әсер етер
Мұның шаққан бip жолғы жолдас құрлы.
— Қартпын, — деді ол, — көбейткен көргенімді,
Аттан түсіп, тақымым төрге мінді.
Әлі есімде Қызыл отау өзгерткені
Малмен бipгe өpicтe өрген үндi.
Кітапты онда жер-көктен сұрастырдық,
Атан сатып, ат сатып құрастырдық
Ортақ мүйіс мүлкінен қара танып,
Сауатсыздық дегенің қыр астырдық
Академик, классик ақының да
Сондағы төл, жетілген ақырында.
Аллам ауыл бесігін жаратқан ғой
Ұқсатпай еш Қытайға, жә Қырымға...
Аштан өлдік, сорлатты соғысын да,
Kөpeciнi көрдік біз соңғысын да.
Қасиетті қазақи сондағы сөз
Оқтан өткip оқылды сол қысымға.
Кітапхана — киелі қазынамыз,
Қaзip сепкен рухы — қазір аңыз.
Одан тағылым оқысақ сезінуші ек
Барып қайтқан бабадан қажыға біз.
Не күн туды?.. Ел тыныш егеменде
Кітапхана енді жоқ неге менде?..
Еркін icкe имандай сенгенімде
Ауыл мұнша тоналар деген ем бе?
Қайталаймын, ауылым — ұлы аналық,
Бектердің ол бесігі ғұламалық.
Сөйткен елдің қазынасы қаза болса,
Ауылдағы біз қалай жыламалық.
Мүйістерге бұрын біз бас сұғатын
Байлап отыр саудагер бастық атын.
Кітаби сөз болғансып «бip-aқ түнде
Сөйлесіпті құдаймен» бақсы қатын.
Өлсем өлем, күн жақын түгесілер,
Түйінсізге ызалы түбі өшігep.
Өшікпесе кешірер, қисық өспей
Намыс үшін найзадай тік өciп ер.
...Елден келген ескі дос cөзi бітті,
Бұдан әpi демедім сөз үгітті.
Артын ашып үлгерген кейінгіге
Сор-азап па деп қалдым со жігітті...
Айтары бар ақ пейілге құлар жан,
Жарты көмей жаңылтпаштың құны арзан.
Мазасыздың мақамдары қазымыр,
Еппен айтса шыға алмастай құмардан.
Құдай бізге бұйыртқан бұл жүйесін
Қайтып алса, мен үшін де күйесің.
Күйгізбеймін, өзім болам одан да
Kipiптаpғa кіді мінез тиесің!..

---