Өлең, жыр, ақындар

Түйе – шөлдің кемесі

  • 10.04.2022
  • 0
  • 0
  • 665
Түйе – шөлдің кемесі,
Аққу – көлдің кемесі.
Түйе – шөлде жүзеді,
Аққу – көлде жүзеді.
Шөл далада самал кеш,
Ымырттан соң қонар кеш.
Өлшеп бәрін табиғат,
Біріне берген нар өркеш.
Таң шапағын бояпты,
Айдын көлден оятты.
Өлшеп бәрін табиғат,
Біріне берген қанатты.
Алда асар белесі,
Көз алдымда елесі.
Қанатты, бірі –өркешті,
Көл мен шөлдің кемесі.
Қонбай кеттің неге сен,
Ғажайып ертек елесі ең.
Нар өркешті, нар тұлға,
Мен де шөлдің кемесі ем.
Қанатты құсқа теңесем,
Жүрегіммен кеңесем.
Айдында жүзген аққудай,
Сен де көлдің кемесі ең.
Айдаланың «әншісі»,
Өмірдің тиген қамшысы.
Шөлдеп жүрген шөлмін мен,
Көлдің мөлдір тамшысы.
Аққуым дер сен деп ел,
Ұмтылады төрлеп ел.
Айналайын, айдын көл,
Мені іздесең шөлге кел!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Баласы екен Шектінің

  • 0
  • 0

Баласы екен Шектінің,
Баласы екен Тектінің,
Текті болсаң текті бол,
Болса-дағы көп мұңың,

Толық

Бабаларға табыну

  • 0
  • 0

Қанатымын жыр атты ақиықтың,
Жаңа бетін ашатын тарихтың.
Танысалық, кел бермен, келер ұрпақ,
Ақыныңмын! Шөмішбай Сариевпын! —

Толық

Қосшы

  • 0
  • 0

Айта берме тосты да,
Сабыр етіп, дос шыда.
Нұра өзені жанында,
Жатырмыз біз Қосшыда.

Толық

Қарап көріңіз