Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 02.12.2015
  • 0
  • 0
  • 4144
Көңіл деген дария,
Желсіз күнде жай жатқан.
Кейде соғып, дариға,
Ой дауыл ғой оятқан.
Дауыл ой соқса өкіріп,
Ұйтқыр көңіл дария,
Толқыны көкке секіріп,
Тар көрінер дүние.
Дариға, дауыл ойы не,
Неге тыныш жатпайды,
Жел, дауылға көнгенше,
Мұз боп неге қатпайды!
Балдыр басып жәй жатқан,
Толқынсыз судың несі сән?
Қайғысыз, ойсыз ант атқан,
Өлген жанның несі жан?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жанталас

  • 0
  • 0

Шарқ ұрып жаным түсіп сергелдеңге,
Бірде ыстық, бірде салқын тартып дене.
Бұрқ етіп қайнап шыққан қызу қанмен,
Көзге жас тығылып тұр тамбай жерге.

Толық

Келер бір күн таң атар

  • 0
  • 0

Келер бір күн таң атар,
Ай да туар, Күн шығар,
Айдаһардай төксем қаһар
Айбарыма кәм шыдар,

Толық

Ажал (А.С.Пушкиннен)

  • 0
  • 1

Ыңды - зыңды көшені бойлап жүрсем де,
Көп халқы бар құлшылық үйге кірсем де.
Отырсам да өңшең жастың ішінде,
Өзім көнген ұзақ қиял тек менде.

Толық

Қарап көріңіз