Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 02.12.2015
  • 0
  • 0
  • 3890
Көңіл деген дария,
Желсіз күнде жай жатқан.
Кейде соғып, дариға,
Ой дауыл ғой оятқан.
Дауыл ой соқса өкіріп,
Ұйтқыр көңіл дария,
Толқыны көкке секіріп,
Тар көрінер дүние.
Дариға, дауыл ойы не,
Неге тыныш жатпайды,
Жел, дауылға көнгенше,
Мұз боп неге қатпайды!
Балдыр басып жәй жатқан,
Толқынсыз судың несі сән?
Қайғысыз, ойсыз ант атқан,
Өлген жанның несі жан?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

А, дариға - ай

  • 0
  • 0

Ес білгендей болсам да күні кеше,
Одан бері жыл өтті әлденеше.
Содан бастап бір бөлек өмір сүріп,
Өзге түрмен жасаппын бұл күнгеше.

Толық

Жырла да зарла, көңілім

  • 0
  • 0

Жырла да зарла, көңілім,
Сел болып жасың төгілсін.
Есіткен ойдан баз кешіп,
Қамығып шындап егілсін.

Толық

Ажал (А.С.Пушкиннен)

  • 0
  • 1

Ыңды - зыңды көшені бойлап жүрсем де,
Көп халқы бар құлшылық үйге кірсем де.
Отырсам да өңшең жастың ішінде,
Өзім көнген ұзақ қиял тек менде.

Толық

Қарап көріңіз