Өлең, жыр, ақындар

Әттең, әттең...

  • 05.06.2022
  • 0
  • 0
  • 742
О, Тәңірім! Тағдырыма ырзамын,
Егіп бердің жүрегіме жыр назын.
Тілдеседі табиғатпен жан-тәнім,
Жеті мүшем сезіп тірлік ырғағын.
Балбырауын бойжеткеннің албырап,
Баламайсаң, сыбдыр-сыбыр, бал құрақ.
Неге, неге бүр жармаған "ана-тал",
Тоны тозық, өңі солып, салбырап.
Гүлге бөккен дархан мына даланы-ай!
Өмір қайнап жатқан мына қаланы-ай!
Жайраң жаздың сонша сәнін кетіріп,
Жүрген ана боқтық шұқып "шаланы-ай".
Жер бесікті әлдилейді жаз тербеп,
Көк күмбезін бара жатыр саз кернеп.
Неден шошып шыр-шыр етті бозторғай,
Әлде сезім секемшіл ме, наз-сергек?
Жаз жанарын бүгін, әттең, бұлт басқан,
Тас бүркеніп, жыламсырап жатты аспан.
Қаламым да тайпалмайды жорғаша,
Жазып тастар шағы болды жұрт дастан.
"Байғыз-ақын", таңды солай атырсын,
Жаза алса ғой таңдайыңа татыр, шын.
Әттең, әттең... тасып болған сүттей боп,
Шабыт неге қайтып бара жатырсың?

Ақтау, 2.05.2002 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қара дауыл

  • 0
  • 0

Жеткенде қара дауыл азынаған
Шошыды үрейлі күй сазына жан.
Суық жел - мың найзалы, бет күйдірер,
Тәңірге болды қандай жазығы адам?

Толық

Күн еңкейсе, көлеңке ұзарады

  • 0
  • 0

Күн еңкейсе, көлеңке ұзарады,
Ел азарда кәрі шал қыз алады.
Заман азса, қылыштай хан бұйрығын
Даңғазаның жел сөзі бұза алады.

Толық

Жүзінші тілек

  • 0
  • 0

Отырмыз біз ет пісірім қозғалмай
Жұқа жүйке, жұқа жерлер тозғандай.
Бұлақ болып ағып жатыр шарабы,
Желдей ескен, оңды-солды сөз қандай.

Толық

Қарап көріңіз