Өлең, жыр, ақындар

Қысыр бұлттар

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 535
Бұршақ шашып, шеке жарып,
Нөсерлетер бұлттар да бар.
Сол қасиет кеткен дарып,
Тау бойында ұлттар да бар.
Маңғаз дала, ашық аспан —
Асықтырмас еш адамды.
Соданда ма бабам бастан,
Білмей өскен еш алаңды.
Күркілі жоқ, жарқылы жоқ,
Күн сәулесін көлеңкелеп
Тұрған бұлтқа жазғым келіп,
Кетті менің өлең, кенет.
Ашылмайтын қас-қабағы,
Жасқап өскен басқаларды,
Пенделер бар, "тұман-түнек",
Көктен күлкі шашсадағы.
Тарсыл да жоқ, жарқыл да жоқ,
Бір тамбайтын "қысыр" бұлтта.
Ұқсатамын кей пендеге,
Берері жоқ "қысыр" қыртқа.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұлулықты түсінер әркім қалай

  • 0
  • 0

Сыр шертеді даланың қызыл гүлі,
Гүлдің гүлі – бір қызы сыбызғылы.
Сән-сәулеті елімнің осы екеуі
Және тағы домбыра, сыбызғы үні.

Толық

Сезім

  • 0
  • 0

Қос жанары от шашып, жүрек кесе,
Бiр самғайық қырандай түлеп десе,
Нәркес көздер қиылып шақырғанда,
Жүрек пе екен жалындап, дiр етпесе?!

Толық

Табиғат – Адам

  • 0
  • 0

Табиғаттың өзі барлық заманда
Ұқсайды да тұрады ылғи адамға.
Түрі-түсі, мінез-құлқы аумайды,
Қысың – ашу, жазың – күлкі содан ба?

Толық

Қарап көріңіз