Өлең, жыр, ақындар

Алматы таңы

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 1000
Таң мезгілі, әуелден, жырға қанық,
Ажарланар таң нұрмен сырлап алып.
Найза шыңдар, тәкәппар, оқшырайған,
Ақ қалпағын көкпеңбек нұрға малып.
Таң шапағын өппеп пе ем өзім бұрын,
Шерттірмеп пе ем таң нұрға сезім қылын?
Бүгін неге қан тасып бұлқынады,
Адыра қап шыдамшыл төзім-құлым?!
Тау барады молайып, тұлғаланып,
Шапақтана, мақтанып тұрғаны анық.
Дала сүйген мен едім, алпысымда
Алғашқы рет қарадым қырға налып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамдар қандай жаралды екен нәсілден

  • 0
  • 0

Біріне бірі жарамсақтана бас ұрған,
Біреуін бірі мезгілсіз шөгіп қашырған,
Бірінен бірі зымиян мінез жасырған,
Заманнан заман зұлымдық құлқын асырған.

Толық

Ауылда. 1996 жыл

  • 0
  • 0

Елдің қамын бір кісідей жеуші едім,
Астанадан асса ауылым деуші едім.
Елестеткен ерке жұртты көзіме,
Арман шіркін, бар ма сенің, беу, шегің!?

Толық

Қара жұрт

  • 0
  • 0

Көң иiсiңдi, қара жұрт, сағындым ба,
Алдым қамшы сапталған тобылғыға.
Мұң шағар деп ескi жұрт кiм ойлаған,
Тiл бiтер деп Шектiбай, Шағыл құмға?!

Толық

Қарап көріңіз