Өлең, жыр, ақындар

Күзгі молшылық

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 359
Күз...
Адамды көтерiп
барады желiк бiр.
Дүние толықсып
кемелге келiп тұр.
Газеттер шығады
ұранмен:
«Қалмасын жалғыз дән»
Құшаққа симайды
байлауда семiрген
қауын мен қарбыздар.
Толады қамбалар.
Жүредi алқапта
күн-түнi қалың ел.
Торсиған алмалар
үзiлер бұтақтан
тартылыс заңымен.
Молшылық күзi бұл,
айнала толған үн.
Сөз алар кезi бұл
центнер, тоннаның.
Адамды көтерiп
барады желiк бiр...
Дүние толықсып
кемелге келiп тұр.
Кейде бiр сауылдап
құяды жауын да...
Кеткендей Жердiң де
ұлғайып көлемi,
салмағы ауырлап.
Жер шары үстiне
тастаған шандып бiр
молшылық жүктерiн,—
үзiлiп кетердей
ендiк пен бойлықтың
керiлер жiптерi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарғыс

  • 0
  • 0

Сонау еТемірхан Медетбекрте заманда
Аңдаусыз жатқан
Аңқау елiмдi,
Аттан түсiп

Толық

Мың тоғыз жүз отыз екі

  • 0
  • 0

Дүниеден, тiршiлiктен түңiлген
аштық әбден дiңкелеткен, бүгiлген –
көрем ылғи, көрем ылғи, көремiн
сол бiр сұмдық қасiреттiң жылын мен.

Толық

Қостағы түн

  • 0
  • 0

Қыраты мен өрiне
қараймын да толғанам,
Бәрi ұйқыда, бәрi де.
Ояу жалғыз мен ғана.

Толық

Қарап көріңіз