Өлең, жыр, ақындар

Күндердің күнінде

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 614
Өмiрге құштар ақын,
Жан-жүрегiн
Қайғы-мұң қысқан ақын,
Күндердiң күнiнде –
Өлең дәптерiн –
Сыртқа шығарып
Қағып тұрды.
(Көз жасы сорғалап
Ағып тұрды).
Өлеңнiң әрiптерi –
Дәндер секiлдi! –
Ақ қағаздың бетiнен
Сауылдап төгiлдi.
Ақынның –
Асылын жоғалтқандай –
Омыртқасы опырылып, –
Қабырғалары
Қақырап сөгiлдi.
Өлең дәптерiн –
Тағы да, тағы да –
Күйiнiп қақты.
Ақынның
Жанының жылуын,
Қанының қызуын
Сiңiрген әрiптер
Құйылып жатты.
Дүние –
Найзағай жарқылына,
Аққудың сұңқылына,
Қаздардың қаңқылына,
Тұяқтың дүбiрiне,
Шөптердiң дiрiлiне,
Желдердiң гуiлiне
Толып кеткендей болды.
Тасқындар сарқырап
Соғып кеткендей болды.
Тiршiлiк қалтырап
Тоңып кеткендей болды.
Күн күркiредi.
Жер тiтiрендi.
Ақын жылап тұрды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түн

  • 0
  • 0

Кемермен ерегiсiп асып-тасқан,
Өз үнiн өз үнiмен басып тастап,
Еңiсте ерке бұлақ дем алады,
Кеудесiн алқам-салқам ашып тастап.

Толық

Қиянат соғыс

  • 0
  • 0

Тағы да жер үстiн
Зұлмат басты.
Әлемдi
Шешуi де жоқ,

Толық

Сол күнге әлi алаңмын

  • 0
  • 0

Сол күнге әлi алаңмын:
Қуғандай бейне тап бiр сел
үстiнде аппақ алаңның
жүгiрiп келе жаттың сен.

Толық

Қарап көріңіз