Өлең, жыр, ақындар

Күндердің күнінде

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 604
Өмiрге құштар ақын,
Жан-жүрегiн
Қайғы-мұң қысқан ақын,
Күндердiң күнiнде –
Өлең дәптерiн –
Сыртқа шығарып
Қағып тұрды.
(Көз жасы сорғалап
Ағып тұрды).
Өлеңнiң әрiптерi –
Дәндер секiлдi! –
Ақ қағаздың бетiнен
Сауылдап төгiлдi.
Ақынның –
Асылын жоғалтқандай –
Омыртқасы опырылып, –
Қабырғалары
Қақырап сөгiлдi.
Өлең дәптерiн –
Тағы да, тағы да –
Күйiнiп қақты.
Ақынның
Жанының жылуын,
Қанының қызуын
Сiңiрген әрiптер
Құйылып жатты.
Дүние –
Найзағай жарқылына,
Аққудың сұңқылына,
Қаздардың қаңқылына,
Тұяқтың дүбiрiне,
Шөптердiң дiрiлiне,
Желдердiң гуiлiне
Толып кеткендей болды.
Тасқындар сарқырап
Соғып кеткендей болды.
Тiршiлiк қалтырап
Тоңып кеткендей болды.
Күн күркiредi.
Жер тiтiрендi.
Ақын жылап тұрды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұйықтағы паровоздар

  • 0
  • 0

Салмағымен басқан жерiн ұйытқан,
бүгiн мiне,
жүгiн алып иықтан,
шойын дене паровоздар қамалып

Толық

Жасыл тыныштық

  • 0
  • 0

Күн ыстық.
Айналам
жасыл тыныштық.
Жанарың қай жақты қармасын

Толық

Өмір

  • 0
  • 0

Сен, өмiр,
Қаталсың, қаттысың.
Ащысың!
Сонда да тәттiсiң.

Толық

Қарап көріңіз