Киіз үй

Содан, содан басталған
Сенiң, менiң арманым.
Киiз үйiм –
аспаннан
үзiп алған қоңырауым.
Өткен қанша кесiрден
мың өртенген,
мың гүлдеп.
Кең даламның төсiнде
тұрған соңсоң күмбiрлеп.
Алдау менен арбаудың
өрт-жалынын жасқаған...
Заман болған
қоңыраудың
тiлiн кесiп тастаған.
Тұрған үнсiз ашынып
енейiн деп күшiме, –
сырын, жырын жасырып
бүгiп алып iшiне.
Тiлге келiп жаушымен
шешiп қайта бар дауын,
домбыраның даусымен
сөйлеп кеткен қоңырауым.
Содан, содан басталған
сенiң, менiң арманым.
Киiз үйiм –
аспаннан
үзiп алған қоңырауым.
Iшiнде оның бұл күнде
тұрмасақ та бiрiмiз,
сөз алатын күмбiрлеп,
сол қоңыраудың тiлiмiз.

---