Өлең, жыр, ақындар

Жданов туралы жыр

  • 12.07.2022
  • 0
  • 0
  • 517
Күннің көзі қызарып,
Тамшы жасын іркіп бұлт,
Сұрғылт тартып сазарып,
Тына қалды неге жұрт?
Қырмызы қызыл жалаудың,
Желбіреп қара жиегі,
Отанда күллі адамның
Күрсінді неге жүрегі?
Ұйқыға мәңгі жұмылып
Сөнген кез сүйген ұл көзі,
Қайғысына шомылып,
Қызарған еді күн көзі...
Қамқа қызыл жалаудың
Қарайғаны жиегі,—
Қаза болып аяулым,
Қайғы алғаны жүйені.
Сүйікті ұлы елімнің
Қайтыс болды Жданов,
Қамықты менің көңілім,
Өлімнен өмірін қызғана.
Мезгілінен ертерек
Ажал неге сұқтанды?
Ажалдан ісі ірірек,
Жүрегі бірақ тоқталды.
Жанары жасып жассыз көз,—
Жұрт ойы бұлт боп томсарды.
Қайғыға қауырт болып кез,
Жыр қанатын мұң шалды...
Тартылып керней күңіреніп
Жез көмейден сыңсыды...
Жан түгіл, темір тебіреніп,
Мұңды үн миды шымшыды.
Ел үшін бүкіл өмірін
Сарып қылған жасынан
Ер көз жұмды. Елінің
Бағы өшпес мәңгі басынан.

1949



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Черкестер

  • 0
  • 0

Өлі ұйқы басып даланы
Сүңгіді тауға алтын күн,
Сөніп шапақ арайы,
Алыста талып шығады үн.

Толық

Күлкі емес

  • 0
  • 0

Оншақты өлең бастырып,
Жаңа көріне бергенде, —
Мақтанып кетсе асқынып,—
Күлкі емес пе білгенге?..

Толық

Шіркін-ай, не еткен даласың

  • 0
  • 0

Күн қарытпай, көзіне
Алақанын күндік қып,
Қарап қырдың жүзіне
Тұрған қарттан үнді ұқтық.

Толық

Қарап көріңіз