Қашқынның ауылы
- 0
- 0
Қараңғы түн.
Түн суық.
Ызғырық жел дауылы.
Таудың іші түнерген,
Бозторғай
Міне, торғай,Үйін қорғай,
Жер бауырлап зырлайды.
Шырқап биік,
Күнге күйіп,
Қалмай сайрап жырлайды.
Бозша торғай!
Толғай, толғай,
Қанатынды қағасың.
Ғашық жарың,
Бар ма зарың!
Кімге үніңді шағасың?
Жылаймысың,
Жырлаймысың,
Жырың моншақ тізілед.
Бірде ащы,
Бірде тәтті,
Бірде даусың үзілед.
Түрлі күйге,
Түрлі биге,
Құйқылжытып баса бер!
Жібек желге,
Жасыл жерге
Жетер, моншақ шаша бер
1925 жыл.
Пікірлер (3)
Пікір қалдырыңыз
Арыстан Дәуітұлы
- 0
- 0
Пайғамбар жалын сөзі иман берген
Сансыз ер жолында өлмек соңына ерген.
Тілінен балы тамған, ақын бұлбұл
Мүлт кетпес тіл мен қолы бірдей мерген.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Міржақып Дулатов
Өлеңдері -
Кана
Күшті екен
Годжо
Өте күшті
Әлішер
Өте күшті
Жанаргүл
Өте күшті