Қазір Көкшетауда

Талай су бүгінгіше өткен ағып,
Бір жөнмен тынбай зырлап кеткен «лағып».
Өткеннен кеп шерткен соң жаңаның да
Шертейік күміс сағын біраз қағып.
Біраз жыр тағы тізіп көгендейін.
Желілеп тізбегімді шегендейін.
Өзгерді Көкшетаудың тіршілігі
«Ел жаңа — елу жылда» дегендейін.
Ешкімге Көкшетауды қиыспаған,
Ешкіммен кең байтаққа сыйыспаған.
Ешкіммен көршілес боп күнелтуге
Ол күнде сөзге қазақ ұйыспаған.
Қазақты патша еріксіз бағындырған,
Өзіне хан төресін жағындырған.
Ақымақ төрелерді итаршы ғып,
Иығына оқа, тана тағындырған.
Езгілеп, есек қыл деп еңбекші елді,
Төре мен приставты қағындырған.
Күңірентіп, бытыраған еңбекші елді,
Бұрынғы тіршілігін сағындырған.
Қазақтың қалған сонсоң асаулығы,
Бетімен көшіп қонған бас аулығы.
Көшуін жел билеген, қонуын сай,
Зиян боп, кең жайылған шашаулығы.
Еріксіз басқа елдермен отандасқан,
Жаншылып, жәбірленіп қотандасқан.
Бұрынғы ұмытылған: жат елдермен
Қиырсыз жерге сыймай қоқаңдасқан.
Патшаның еңбекші елді торлағанын,
Итше ұстап, нашарларын қорлағанын.
Жойды енді Ұлы Октябрь өзгерісі,
Әлсізді әлді таптап, зорлағанын.
Еңбекші ел теңдік көріп, көзі ашылып,
Еске алад, бұрын қандай сорлағанын.
Көреді алтын күндей нұрын шашқан,
Советтің қызыл туы орнағанын.
Бұл күнде басқа елдермен қораласып,
Ынтымақ, татулықпен жораласып;
Төскейде мал қосылды, төсекте бас,
Бұрынғы «жат елдермен» араласып.
Хандардың, патшалардың салған лаңы,
Құл қылған еңбекші елді шірік заңы.
Сағымдай ертегі боп қалды ұзақ жыр,
Атқан соң бостандықтың алтын таңы.
Білімнің құшағына кірді қазір,
Өзімен Көкшетаудың тұтас маңы.
Жаңғырды тау, қара орман, қиыр дала,
Нұр шашып, еңбекші елге білім шамы.

---