Өлең, жыр, ақындар

Қамаудан

  • 01.08.2022
  • 0
  • 0
  • 3309
Тас үйдегі тұтқынды
Аяған адам жоқ болды.
Аяды бірақ табиғат,
Көңілім соған тоқ болды.
Терезенің алдына
Торғайлар кеп ән салды.
Ызғарлы қамау тас үйге
Күйлендіріп жан салды.
Даладан көгал жас исін,
Жіберді маған желменен.
Терезеде отырып,
Сөйлесті көңілім елменен.
Болса да алыс қызыл күн,
Шұғыласын шашты алтындап.
Ғашығым менің бостандық
Келді алдыма жарқылдап.
Терезеден өлшеусіз
Көрсетті қыр, кеңдігін,
Табиғатына дүниенің
Патша мен тұтқын теңдігін.
Демін салып майда жел
Құшақтап сүйіп тәнімді:
Сүйгенімдей тербетіп
Жұбатты менің жанымды.
Отырмын күзет— қамауда
Дұшпаннан тәнім жеңілді.
Жеңе алмас бірақ еш пенде
Асау еркін көңілді.

1918 жыл, маусым, Ақмола



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біздің тұрмыс – отарба

  • 0
  • 1

Бар адамзат тынбай жортқан құмырсқа,
Көрінсе де шіркін өмір тым қысқа.
Түсі күрең, ісі ерен,
Ұқсас көрем.

Толық

Адам

  • 0
  • 0

Еңбекші адам, сен тек бізде бағалы,
Сен, тек бізде құрыш болат тағалы,
Бізде ғана сен, адам, шын бақытты,
Қызықты өмір жасай білген ағалы.

Толық

Манжурда минами

  • 0
  • 0

Еңбекші әлем,
Тыңдаңыздар!
Зұлымдықты
Жүрек сыздар!

Толық

Қарап көріңіз