Өлең, жыр, ақындар

Қойшы

  • 15.09.2022
  • 0
  • 0
  • 838
Кеулемей ме жегідей жанды шүбә?
Өз тірлігі өзіне мәнді шығар:
өмір-бақи келеді мал соңында.
Қаланы бір, оллаһи, көргісі бар!
Жоқтығын да білдірмей, барлығын да,
маңыраудан саңырау болды ұғымдар?..
Саясатпен қандайын кім біледі,
сақталулы партбилет – сандығында!
«Арға мығым жандар, – деп, – малға мығым»,
кеңсе тілі көрсетер жорғалығын.
Кеңесері – кемпірі.... Керқасқасы,
жауыр болған міністен, ол да бүгін!
Сол баяғы таныс таң, жолдас іңір...
Күйселумен бітпейді малдағы сыр...
Ақша – қызыл, әрине, бұл жақта да,
айтақтатқан марапат, ол да – қызыл!
Ұрты ұранмен майланған ел ағасы
ұрттап ішіп отырар қонақасын.
Мың сан тұяқ қиғылап бар тамырын,
бара жатыр келмеске Дала қашып!..
Шолақсайлық ғұмырын қабылдамай,
қырсығар да тұншығар көңіл талай!
Әлем қанша құбылып үлгерсе де,
«Ата жолын» тым қуғыш момындар-ай...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұхит-мұңымның ұлулары

  • 0
  • 0

Төрт түлігі қоңданған күйістеніп
ел байлығын елеуге тиісті ері.
Арқарлар жоқ, тұяғын тұман жуған.
Бар қалғаны – шаңырақ-мүйіздері.

Толық

Сыбырлар...

  • 0
  • 0

Шаттанғандай, ұқпаймын, торыққандай,
шатасамын, Сен қарсы жолыққанда-ай!
Өңшең сыбыр өлтірді Өлөңімді.
О сен әлі білмейсің, халық қандай!..

Толық

Жансусар

  • 0
  • 0

Қыбыр етпес аптапта сусар шілік.
Тау – ұйқышыл, ит – тыныш, жусан – сұлық.
Шаңырақтан тік түскен найза-сәске
сүйегіне сандықтың тұр шаншылып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар