Өлең, жыр, ақындар

Сыбырлар...

  • 16.09.2022
  • 0
  • 0
  • 909
Шаттанғандай, ұқпаймын, торыққандай,
шатасамын, Сен қарсы жолыққанда-ай!
Өңшең сыбыр өлтірді Өлөңімді.

О сен әлі білмейсің, халық қандай!..
Менің де, рас, шамалы білерім де, көп
ойнадым тыңдаушы рөлінде. Сезім
отын сөндірер себеп іздеп,

Сен туралы сыбырлап жүр еріндер.


Келе жатқан шындық па ескіліктен –

келеңсіздеу әр сөзге бес күдік – тең.

... ұры-мінез біреуін сыбырлақтың ұстап
алдым тілінен кешкілік мен. Сондай болса
қорықпаймын дерт егер де. Сезім – шексіз,
тек пайым келте менде:

«албастының айтқанын орындапсың, Ай
сәулесі бетіңді өртегенде!..» Тоқтатқан
ем сыбырды келесі бір:

(бір жұдырық оған да бересімін!)

«Ібілістің үйіне еніп бірге,

іштен іліп алыпсың сен есігін!..»...


Орап алып үмітке Ой тамтығын,
Өлөңімді тірілтіп қайтам бүгін:

біреу сені «сайтан» деп келген маған,
білем ғой мен өзінің сайтандығын!
Қызықтаған көктем мен күз қанатын,
Аңғалақтау екенбіз біз ғана тым. Менен
сені, құдай-ай, сенен мені сыбырлар да
болды ғой қызғанатын! Қара сөзбен
қалқалап қаңқуларын, қалжыңдаған



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мерей

  • 0
  • 0

Ауылым, болушы еді күнде боран...
Өзгеріп кетті қазір мүлде балаң.
Қаздардың қаңқылынан қаймақ жалап,
Түнде сәл Ай сәулесін тыңдап алам.

Толық

Хатыңды оқығанда

  • 0
  • 0

Жасырарың көп менен жансың, айым.
Жазғаныңнан көргім бар жан шырайын.
Қадаламын хатыңның әр жолына,
қан сонарда із кесер аңшыдайын.

Толық

Түсжорыған

  • 0
  • 0

Төл науқаны ұлғайтар іс көлемін.
Төбемізде – түйе-бұлт, кішкене Күн.
Күні бойы қой бағып,
түні бойы

Толық

Қарап көріңіз