Мені ғана (Алматыға)

Мені ғана

Келгенде, жас дарын ем жаңа ашылған,
Бөтен қала менсінбей баласынған.
Тағдырдың шын бейнесі, қаталдығы,
Байқалды өзім барған қаласынан.
Мені ғана шеттетіп тұрған сынды,
Екі миллион адамның арасынан.

Сараң қала
Аяғандай асылын меннен ғана,
Иығынан күледі кердең қаға.
Мен құласам, жиырылып қалатындай,
Құшағын кеңге жайып келген дала.

Қайратым құлдырап, жер жастанғанда,
Мейірімсіз қарайды асқар тау да.
Мысымды сонда Алатау басып тұрад(ы),
Басқаларды үйреткен жасқанбауға.

Өмір риза,
Мына мені аяқтан шалғанына,
Мәз болардай жетпесем арманыма.
"Өсем" деп қиял қуып келген едім,
Аң-таңмын өшуге сәл қалғаныма.

Мен қиналсам әдейі бар айнала,
Бақытты боп кетеді қалай ғана?
Тас қалада қолдаусыз мен секілді,
Жүрген шығар жабығып талай бала.

Әлем қарсы тұрғандай жалғыз маған,
Баз кешемін, қалғандай мәнсіз ғалам.
Құдай-ау, сондай кезде пенде емес,
Жанында болады екен жансыз қалам.

---